Ruben's Blog...waar je mij en mijn familie kunt volgen

Lieve allemaal,

Helaas hier voor het eerst een berichtje van mams.......
In de loop van de avond werd de opvallende witte kleur in het gezicht van Ruben steeds roder en warmer.
Tegenstrijdig dus!
Met het gevoel van, Ruben zal toch nu geen koorts hebben?
En jawel, helaas gaf de thermometer 39.2 aan, shit, dachten we, want dokter Brons had ons duidelijk de afspraak meegegeven, mocht Ruben koorts krijgen dan meteen bellen met ons!
Hoe moeilijk dit ook voor Ruben was,des te moeilijker ook voor ons om te bellen.
Dit ook, omdat je weet dat hij heel laag in zijn bloedwaardes zit en dat dat vaak gepaard gaat met een opname!
Gebeld met Nijmegen en de opdracht gekregen om met Ruben naar het Slingelandzkh Doetinchem te gaan voor een bloedcontrole.Dit laten ze dan ook altijd plaatsvinden in het dichtsbijzijnde streekzkh.
Dokter Schwart is de dienstdoende kinderarts en heeft ons goed behandeld, volgens de eerste labuitslagen bleek dus ook dat Ruben met zijn Leucocyten(witte bloedcellen) veel te laag zit (0,7)Bij een gezond mens moeten deze waardes tussen de 4 en de 13 zitten. En het HB-gehalte(ijzergehalte)van het bloed was afgelopen vrijdag maar 4, en vanavond 5, nog aan de lage kant, maar wel iets gestegen na de bloedtransfusie.(normaal tussen 8.5 en 10.5).
Maar er werd dus direct besloten dat Ruben opgenomen moest worden en uit voorzorg al met een antibiotica moest beginnen, om evt onwenselijke bacterieen te vernietigen. Voor Ruben is dit namelijk erg risicovol door deze te lage bloedwaardes!
Maar als dan alles toch al tegenzit gaat het als een rode draad door.
De portha-cath werd goed aangeprikt door de dokter echter liet hij ons in de steek en wilde ons niet van bloed voorzien, kl.te dus, want we moesten bloed hebben voor kweek.
Deze PAC laat ons vaker in de steek op dat gebied, hij zat verder wel goed, maar ze moesten natuurlijk bloed hebben en zat er niets anders op dan het alsnog uit een bloedvat uit Rubens hand te halen.
Och och, en dat wilde ook niet echt lukken, daar wilde het ook maar niet komen.....en als je het dan weer hebt over het machteloos toekijken en zien dat jouw kind daar ligt te huilen van pijn en verdriet en je kunt gewoonweg niets!!Man man man, je kunt alles wel effe vervloeken, WAAROM, waarom nu dit ook nog weer!! Boos, verdrietig, het is niet te beschrijven!!
Alsnog lukte het gelukkig wel en kon Ruben nadien rustig naar zijn nieuwe kamer lopen en op zijn bed gaan liggen. Paps slaapt nu bij Ruben en ik hoorde net nog dat Ruben gelukkig sliep, dat hij al was gestart met de antibiotica via het infuus en dat de koorts nu was gezakt naar 37.2.
zal er dan toch weer een klein beschermengeltje aanwezig zijn? Laten we maar ergens de kracht en de hoop vandaan halen, toch!
ik hoop dat Ruben, vandaag..........zelf weer een stukje kan schrijven, want Ruben is zo'n KANJER, als het aan hem ligt KUMP HET WEER SNEL GOED..................

Lieve groetjes aan jullie allenxxxx